Crematie Apeldoorn

Crematie Apeldoorn

We vonden het zo belangrijk om een ​​arts/drager te kiezen voor de uitvaartdienst, dat we besloten om hetzelfde te

eisen. In een van onze regio's troffen we drie artsen aan die het werk niet serieus namen. Eén keerde niet terug na sluitingstijd. De anderen werkten aan wat ze toegaven, maar namen niet de tijd om met ons te overleggen wat we ervan vonden. Opnieuw moesten we online zoeken naar iemand die de klus serieus zou nemen. Een van hen vond een pallbearer die absoluut toegewijd was om op het werk te gaan en ook een goede burger te zijn voor de potentiële juridische familie.

Een van ons beschreef de routine van het werk. Het ging ongeveer zo:

"Je bent verplicht een kist te dragen, het is Mijn plicht om je zaken te regelen, ervoor te zorgen dat je familieleden op de hoogte zijn van je behoeften. Begrijp, begrijp, begrijp, dit is een groot probleem."

Het wordt gemakkelijker om dit soort dingen te doen naarmate je er meer in verdiept. Na het doen van de routine wordt het meer als: "Wat heb ik gedaan?" Het wordt gemakkelijker om te zeggen: "Ik lig hier."

Vaak willen mensen niet praten over wat ze nodig hebben, omdat ze denken dat het andere mensen van streek zal maken. Vaak is het degene die arrangeert die analogie kan spelen met de overleden familieleden. Werk als een begrafenisondernemer, waardoor de begrafenisondernemer en de lijkschouwer beseffen hoe belangrijk familiebanden zijn. Maak er een gewoonte van om de vraag te stellen, duidelijk te maken wat er moet worden verstrekt en de nabestaanden op de hoogte te houden. Zij zijn tenslotte degenen die erom geven.

belemmering voor de uitvaartdienst kan onwetendheid zijn over schema's of de overleden familieleden. Ik weet dat het soms families zijn die niet weten wanneer een begrafenis plaatsvindt. Na de begrafenis zeggen de nabestaanden vaak bloemen te sturen naar de nabestaanden. Toen ze de overlevenden een bloemetje stuurden, complimenteerde ik ze en vertelde ze hoe verdrietig ik was om te zien dat ze zulke "normalen" waren, ze reageerden met "maar dat is alles wat onze vrienden doen." Waarop ik antwoordde: "Dat is het probleem niet, althans nog niet. We zullen je een baan geven als je beter wordt." Golly, dat is toch een groot compliment?

Hoe zit het dan met de banenjacht? Ik twijfel er niet aan dat een deel van de reden hiervoor is dat de meeste mensen de bewegingen van kraagwapens doorlopen zonder te beseffen hoeveel werk het is. In werkelijkheid valt er veel te zeggen voor het krijgen van een baan na een begrafenis. Hoe moeilijk kan het zijn?

Een zo'n persoon die ik goed ken, is iemand die op slot zit. Pijn is juist een goede zaak omdat het je laat zien waar je bent en het helpt je te ontdekken waar de sloten zitten. In een gezonde samenleving doen we onze deuren niet op slot maar in een zieke samenleving is dat wat we verwachten. De sloten kunnen ons een beetje privacy geven en helpen bij ons herstel. De sleutel is om opgeleid te worden. Wie weet ben jij het doelwit van de zwendel. Volgende keer eens proberen.

Lees meer door James Arthur op www.thehealtheducator.com